Uzun gündüzlere uyandık
Her gün bir matemdir artık
Karanlık çukurlara kandık
Kaçmak; kurtuluş değildir!
Susuz çöllerle arkadaştık
Can çekişen kuşlara katık;
Ezilen çiçeklerdir artık
Gözyaşı; ağlamak değildir!
Ölen çocuklardı azık
Sanki; cehenneme hazırlık
Yetmez kuru kalabalık
Ateş; yanmak değildir!
Silindi yüzler, başladı karanlık
Bu; güneşlerde ayrılıktır artık
Dertli yüreklerde kalpler kırık
Umut; onlar için değildir!
Sessiz dalgalarda kaldık
Meçhul sondu artık;
'Yalnız ölüm ile arkadaşlık'
Kabir; son değildir!
Kayıt Tarihi : 4.7.2010 14:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Zulüm gören insanlar için susmamalıyız!
![Esra Mikail Erdoğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/07/04/degilleme.jpg)
güzel...
saygılar...
TÜM YORUMLAR (2)