Değilim! Şiiri - Mir Murat Demir

Sende değilim, biliyorum, farkındayım
Kendimde de değilim
Kime, kimlere, neyi, nasıl haykırayım
Bırak, bırak kendi halime, saydırdıkça saydırayım
Babamdan öğrenmiştim
Ya dik dur ya da düş
Yok, felsefemde eğilim
Ben bende değilim
Bakıyorum, izliyorum, gözlüyorum
El etek öpenler, menfaatleri uğruna
Çıkar mı, insan olmak mı?
İnsan olabilme süzgecin de süzüyorum
Mutluluk teğet geçti madem bizden
Mutlu insanları görmeyi özlüyorum
Dik durmayı beceremezsen
Bakiyesi sade düş
Yok, bir getirisi, kazancı
Olmayan egomu tatmin de
Çokları için düşündüğüm, çüş
Ne kişilikleri var, ne duruşları
Eciş bücüş
Çekil kenara çekil
İstemem sıçrasın
Bu düzene koca bir tükürüş
Kafayı yemek, delirmek mi?
Afkurlu laflar gelse aklıma
Yazamıyorum ki
Alıyor beni bir gülüş
Nasıl derlerdi
Elden ayağa düşmeden
Sabır halimdir, tavrım ketum
Her şey aleni, bilinen, deşmeden
Çok mu zor, mecazi, kinaye olmadan
Seviyorum demek
İnkâr mı edeyim
Suçsa ortağısın
Çaba verdik, mücadele, emek
Şimdi mutluluğu dilemek
Hayat denilen nedir ki
At posasını
Sevmek, sevmek, sevmek