Değilim Şiiri - Muhittin Alaca

Yanı başımda Irak kaynıyor, Filistin ağlıyor;
Seyirci olmaktan başka, bir şey yapmış değilim.

Bombalar kan olup gökten yağıyor,
Parçalanan yüreklere merhem sürmüş değilim.

Zalim karşımda, mazlumu dağlıyor;
Feryatlar içinde, gözyaşlarını silmiş değilim.

Çocuklar ölürken, analar karalar bağlıyor;
His yorgunu kalbimi, gaflet süzgecinden süzmüş değilim.

Irak değil, Filistin değil, insanlık ölüyor;
Ben nefsimi hâla, bu uğurda üzmüş değilim.

Fitne-oyun, kardeşlerin arasını bölüyor;
Kimin kimi vurduğunu, çözmüş değilim.

Yanı başımda Bağdat yanıyor, Gazze ağlıyor;
Kana doymayan canavarların, ağzını büzmüş değilim.

Dili bağlı süperler(!) dışarıdan medeniyet çağlıyor;
Husumetten içleri çürümüş, gaddarlık sırasına dizmiş değilim.

Hangisi önce saldırırsa, diğerleri ekmeğini yağlıyor;
Kin ve nefret yüklü seleütlerini, kanlarıyla çizmiş değilim.

Mescid-i Aksa, Kudüs’ten yâkut gibi parlıyor;
O, hoyrat ellerde yalnız; vefasızlık zincirini kırmış değilim.

Şimdi, Lübnan da bu vahşetten nasibini alıyor;
Ejderhanın yavrusuna, tasmasını takmış değilim.

Kudurmuş bu enik, kim ki korku salıyor?
Onu şımartan sahibine, Osmanlı şamarını çakmış değilim.

Haslar, hamlara dönmüş, derin uykuya dalıyor;
Karanlığı nurlandıracak kandilleri yakmış değilim.

Beyrut alev alev, yürekler sızlıyor;
Umut bekleyen gözlerde, bir damla sevinç olup akmış değilim.

Vurulurken masum bedenler, çaresiz kalıyor;
Doğrulup, imanıma küfredenlerin icabına bakmış değilim.

Kulaklar tıkandıkça, zorbalar daha fazla hırlıyor;
Tükürüklerde boğup, bir kenara kakmış değilim.

Ateş düştüğü yeri değil, yüreğimde beni harlıyor;
Zulmü def etmek için, kalemimi süngü yapmış değilim.
13.07.2006