Değildim Şiiri - Nihal Mirdoğan

Azmi sefer edip,gelmiştim sana
Kahıra gelmedim , ben vâh değildim
Bağbanım ol dedim,düştüm bağına
Gülzâr dikeninde eyvah değildim

Sen hilâl dilim ! Ben,seni bilirim
Sen beni düşünme,beni bilirim
Giydiğim kaftanda yen'i bilirim
Kılık değiştiren meddah değildim

Kalemimde destan, dilimde türkü
Bu,atadan kalan kutlu bir ülkü
Yola düştüm amma küsmedim,çünkü
Ne fıkra, nükte, ne mizah değildim

Hilâle meyleden kızıl gülümdü
Meşk dolu lügâtım, yürek dilimdi
Tamburu titreten gönül telimdi
Ammâ ben,makam-ı 'segâh' değildim

Gece meltemine üflediğinde ney
Yegâh perdesinden doğar dolunay
Fecri boğan ülger bile alır pay
Neden ben, bûselik 'yegâh' değildim ?

'Segâh Tekbiri' ,ne Itrî yok idi
Aşkı dert sayanın gönlü tok idi
Benim tercümanım, sâde gök idi
Ammâ "O" sır kadar ,agâh değildim

Şu gönül tütmedi aşk ocağında
Pişmedi 'aşk-ı meşk'in kucağında
Kalbin kenar,köşe ,yer bucağında
Hevesi kabaran iştah değildim

Oysa,kaç asırdır düştüm peşine
Baş koydum yoluna, bir de döşüne
Dayandığım hâlde Tuna taşına
Çamurlu kıyıda ferah değildim

'Tuna ağlar iken, bazı geceler'
Nazlı akan seller, ıslak heceler
Elbet, hazanıma razı geceler
Aslında ben,gama penâh değildim

Orası ,hicranın savuştuğu yer
Bak,nehrin denize kavuştuğu yer
Ruhumun dalgayla dövüştüğü yer
Bu kadar yakındım, fersah değildim

Söğüt önünden Türk atı geçerken
Tay yelesi,kımız saçıp,uçarken
İdil,Tuna,Nil'de güneş açarken
Sana uyanmayan sabah değildim

Çağıldardı sular,pür gülüşümle
Yurdum,sığınağım'a gelişimle
Turnalar misâli süzülüşümle
Değildim,kanayan cenâh değildim

Ben,öyle buz gibi sular içtim ki
Alüvyonu aştım kumlar geçtim ki
Vey kıyılarından nûrlar seçtim ki
Ben, ne karanlık ,ne siyah değildim

Yalın kılınçlarla feryadlar bölen
Şu sağır kubbede küllerle ölen
Milyon kere yanıp yanıp dirilen
Yar uçurumunda berzâh değildim

Dil hayret-i gamla sustu,lâl kaldı
Yazdığım şiirler bîmecâl kaldı
Velhâsıl bana da arz-ı hâl kaldı
Ben âşk yarasına cerrah değildim

Susma şair ,yoksa deltalar susar
Ya susarsa heyhat ! Tuna da pusar
Beslenmeyen toprak , çiçeğe küser
Ben açan sevgiydim ,bin âh değildim

Böyle karışığım can alışığım
Gülnihâl ! gönlümle pek çatışığım
Gâhi derbederim,gâh barışığım
Dinle ; ben muamma seyyâh değildim
...And olsun,sevdamda izâh değildim