An gelir, anı kalırdı beyinlerde,
Laleler bir demet gül olurdu.
Leylekler göç ederdi mevsimliklere,
Ateş düştüğü yeri yakardı sadece,
Halini, hatrını misal dostlar bilirdi.
Ah edersin şimdi değil mi gönlüm?
Yağmur en güzel sabahlarda yağardı,
Özlem uzak diyarlara olurdu önce,
Ne zamana bırakılırdı ne mekana,
Eller sadece soğuk havada üşürdü
Limanlara bilinmez gemiler demir attı.
Ah edersin şimdi değil mi gönlüm?
Hırkanı giy, sımsıkı, ikiyüzlere karşı.
Roman olurdu yazdığımız yazgılar,
Ataş verirdik silinmez sayfalara,
Biz derdik her şeye, karşı kıyılara,
Ben diyen varamamış altın kıyılara.
İlk ve son dediklerin, şimdi neredeler,
Merhametin, yük oldu yıkıldı dağlarına.
İnanmıyorsun şimdi, değil mi gönlüm?
Sarf ettik, dil döktük, olsun dedik.
En güzel anları onlara armağan ettik,
Vedalar, en güzel vedalar, hepsine elveda ettik.
Kayıt Tarihi : 26.8.2023 02:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şairin sığmadığı kalıplardan uzaklaşmak istediği, hatırladığı acı ve tatlı olayları şimdi ile kıyasladığı ve tek çarenin tek derman olduğunu vurguladığı, gönlüne sitem ettiği şiiridir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!