Değil İşte! Şiiri - Altan İlhan Arslan

Nadir iki şeyden biri ilgidir, diğeri tesadüf mü desem?
Kesinlikle itiraz ederdim buna, tesadüf mü varmış.
Hani sevgiye kaçar hovardaların aklı, birde gereksizlerin
en çok ta o söylenir ama o da değil, oda değil.
İnsan neye gerek buluyorsa ondadır daha çok,
en çokta açlığa gebedir, aş yarar lakayitliğine.
Pekmez aklınız mı yoruldu, aymaz düşünceleriniz
varmaz mı bir yerlere, sonuç çıkmaz mı sizden?
Hani iblisiyle sevişenin gözünde şimşekler uçar ya
aklı gelmez yola abuklar karışmasın, o sapıklar hiç!
Anlamsız işlere yormam tek bir heceyi, belki bir cümle
içinde saklıdır düsturu kelimenin, bundan daha açık
ve göze değen bir şeyse bu; o sende midir? İyi düşün!
Ne uzun aralara tabaklanmış, ne vitrin lüksün dedir
değme kürklere nazire'dir yırtık bir üst sökük bir dikiş gibi
o yetme caddelerin tiz ışıkların da tığ iki bacak da değil!
Öyle bir emsali hiç olmadı, olmadığı kadar çok hatadır bu
bunu düşünmekte boş adamların işidir. İşinize bakın!
İşinize bakın! ..
Aklınız yetmiyorsa, çünkü bu akıldan da öte!
İnsanlığa sokulan bir kisve
bir mana bulmakta değil! Değil di işte!
Bu insanlığın ölçüsünde mahvoldunuz
ve o ki siz; anlamanın anlamsızlığına vurdunuz,
anlamın en güzel tanımlarını...