Değil... (12x4'lük) Şiiri - Atakan Karta ...

Kara yalnız bahtımdır...ellerin bahtı değil! ..
Gönlüm kimsesiz yuva...güzeller tahtı değil! ..
Sesim bir inlemekdi...ah! İle vah’tı... değil! ..
Gözleri hep bendeydi...şöyle bir baktı değil! ..

Neden sonra değişti...döndü benden yönünü...
Şimdi sevmiyor gibi...unuttu da dününü...
Benim gibi yanarsa...görür o da gününü...
Beni virân eyledi...yalnızca yıktı değil...

Bir şeycikler demem de...Allah’ından bulsun o!
Hatırlasın maziyi...saçlarını yolsun o,
Anlamazsa halimi...benden beter olsun o,
İçime doluydu hep...şöyle bir aktı değil...

Gözlerine kapılıp...sözlerine inandım,
Gece gündüz aşkınla...ateşler gibi yandım,
Nasıl oldu da ona...bu kadar çabuk kandım? ..
Biri çevirdi benden...yoksa o bıktı değil...

Gittiği günden beri.. yanar - yanar dururum...
Başımı hep taşlara...kayalara vururum...
Deli ettin sen beni...gitti aklım şuurum...
Gitme! gel! bekliyorum...gitmenin vaktı değil...

Sensiz olduğum anlar...serserî, derbederim,
Dîvâneler gibiyim...baştan başa kederim,
Ne gittiğim yer belli...ne durduğum, giderim,
Her zaman hayalimde...düşüm’den çıktı değil! ..

Gözlerim yaş içinde...kızarmış ağlamaktan...
Sen ise sen’siz beni...bu âlemde mes’ut san...
Beynimde inan ki o! ah...o gittiğin an...
Binlerce şimşek çaktı...bir şimşek çaktı değil! ..

Geçmişi anıp – anıp...tatlı - tatlı dalarım...
Alır sazı elime...dertli - dertli çalarım...
Bu zavallı gönlümü...binbir derde salarım...
Sadece merhaba’m var...elimi sıktı değil! ..

Bugün ben bir alevim...külüm, ben bir dumanım,
Tanrı’dan ümit kesip...kör şeytan’dan uman’ım,
Bana yardım ey dostlar! ..göğe çıktı aman’ım,
Beni eritti gitti...sadece yaktı değil! ..

O benim tek sevgilim...ve biricik gül’ümdü...
Goncamda şebnemimdi...dalımda bülbülümdü...
Hayat, o’nunla bana...o’nsuzluk ölümümdü...
Bir harika şeydi o...güzeldi, şık’tı değil! ..

Bunu tanrı istemiş...boşver işin özünü,
Gayrıya çevirmiş hep...bizden çekmiş gözünü,
Hani mut verecekti? ..unuttu mu sözünü?
Birleşmemiz gerekti...böylesi hak’tı değil! ..

Artık o’nsuz dünyada...yaşamam, ölmeliyim...
Ya ölüp kurtulmalı...ya ben de gülmeliyim...
Bu aşkın sonu tanrım...ne olur bilmeliyim...
Felek vurdu silleyi...derde o tıktı değil! ..

20-22.08.1964/11.30-16.30

Vîran: Yıkık, Harap
Serserî: Derbeder, Başıboş
Dîvane: Deli