Değersizlik Duygusu- Garib Çoban

Değersizlik Duygusu - Garib Çoban

Hıdırellez geldi havadaki nem
beyaz sessizliğin neredeyse elle tutulur kokusunu tarif ediyor sevgili gözlerin.
İki yalnız damlacık!..
Sisin içinde kaybolmak gibi sana aşkım.
Parçalanan bir bulut, parçalarını aşağı döküyor.
Senin üzerinde ılık bir çiselemede özlemlerim.
Dünya koca bir gam yükü; kalp ile insan arasında bir duvar.
Sensiz bu dünya gözümde hiçbir şey, bir dem mi var ki âh ederek anmaya gönül?..

Hani, kalbime döneceğim.
Ama hangi yolla, diye soruyordu Deliler Şeyhi.
Ben kalbin yolunu bilmem.
Lakin bir bilenin olduğunu biliyorum.
Allah'a ne kadar yaklaşsam, kalbime de biraz biraz yaklaşıyorum.
Köklerini besleyen gözyaşları
gölgeleri yıkamakta gökyüzümle.
Sensiz bu dünya gözümde hiçbir şey, bir dem mi var ki âh ederek anmaya gönül?..

Tomurcuklanana kadar
mutluluğa çiçek açmak için seviyorum.
Ey sevgili, ben yoksulum, sen benim zenginliğimsin; karanlıktayım sen benim ışığımsın.
Fırtınadan düşmüş bir ağaca rastladım.
Dalları hüzünle bana baktı.
Çiçekli ve meyvaya durmuş g/özleri.
Kokusuyla mest edilmiş kuşlar.
Sensiz bu dünya gözümde hiçbir şey, bir dem mi var ki âh ederek anmaya gönül?..

Boş havayı yıkadım kuşlar yuva kurarken.
Aşk damlalarıyla canını yaktı.
Güneşin soğuğunu bir bulut battaniyesiyle ısıttım.
Kalbimde kutsal bir kandil yaktı, aşkın kurban kokusu.
İnsan var olduğu için kıymetlidir.
Muhabbetiniz olan kimseye hemen kızamazsınız.
Sevenler sevgiden kaynaklanan bir ilgi ve sorumlulukla doludurlar.
Sensiz bu dünya gözümde hiçbir şey, bir dem mi var ki âh ederek anmaya gönül?..

Sana saygı duyanların sayısıyla değil, niteliğiyle ilgilen!..
Kötüler seni beğenmiyorsa, bu senin için övgü demektir.
Onu görmediğiniz halde seviyorsunuz.
Ve şu anda onu görmeseniz de ona inanıyor ve tarifsiz ve şanlı bir sevinçle içiniz doluyor.
Güzel insanlar öylece ortaya çıkmazlar; onlar oluşurlar.
İncitmek kolaydır, fakat incinen yerin izi kalır.
Sensiz bu dünya gözümde hiçbir şey, bir dem mi var ki âh ederek anmaya gönül?..

Her zaman bir şeyimiz eksiktir gibi geliyor bize, gelecektir de.
Yeteri kadar yaşadığımızı, yaşadığımız yıllar, günler değil, ruhumuz belirler.
Yaşadım, çok sevgili ölümü çok.
Gündelik konular aranıza girmesin.
Akıl seçiminin daha doğru olduğuna inansak da!..
Ancak kalbimizin seçtiği şeylerden vazgeçmek zordur.
İnsan, acısıyla tek başına kalmayı ve kaçma isteğinin üstesinden nasıl geleceğini öğrendiğinde, öğrenecek çok az şey kalmıştır.
Sensiz bu dünya gözümde hiçbir şey, bir dem mi var ki âh ederek anmaya gönül?..

Yarın olmayacaklarla dolu.
Bize acı denemeler gibi görünen şeyler.
Genellikle kılık değiştirmiş nimetlerdir.
Kapıyı sert kapatma, derler eskiler, bir gün geri dönmek isteyebilirsin.
Tek korkum, henüz kendimi tanımamışken yarın ansızın ölüvermek.
Alaca bir at koşar içimde, zamansız, mekansız nefese doğru.
Sensiz bu dünya gözümde hiçbir şey, bir dem mi var ki âh ederek anmaya gönül?..

Teheccüt vakti gölgelerin ardına bir duaya sakladım kusurumu.
Yemek yedirmek diye bir hayrımız var bizim.
Düğünde, sevinç anlarında, çeşitli bahanelerle eşe dosta yemek ikram etmek sünnettir.
İşler zorlaştı evet ama eğer bir yerde bir çorba ısmarlanacaksa onu biz ısmarlayalım.
Bereketi olur, eksilmez, artar.
Birde karşılıksız verene, sevene, bir Maide vardır Rabbinden.
Sensiz bu dünya gözümde hiçbir şey, bir dem mi var ki âh ederek anmaya gönül?..
(Y.ed - Hüzün Makamı Albümü)