Yokluğunuz,vicdanımca ağır,
Kininizle büyük,acılarınızla derin ve sahır.
Zamanı gelmişken söyleyeyim;
Unutmuyorum,değersiniz unutmamaya.
Siz,hepiniz,birer birersiniz.
Özlenen olmamak benim suçum.
Siz sevendiniz,özlemeye değersiniz,
Bunu kabullenmeyen benim ruhum,
Siz değilsiniz.
Ne fidanlar soldurdum,
Belkide hayalleriniz oldum.
Kimine hayat,kimine ölüm,
Aklınızda buruk nefret,
Yüreğinizde düğüm oldum.
Değersiniz yürekler,
Ölümsüzlüğe koşuyor isminiz bedenimde.
Birer birer,kopardığım yapraklarınız,
Şimdi bir meşenin dallarında açıyor yeniden.
Yine seviyosunuz beni sever gibi,
Çünkü mutlu olmaya değersiniz.
İsterdim bir küçük mutluluk kalsın benden,
Dertlerinize ortak olsun bir umut,gözlerimden.
Değersiniz,sevilmeye,sevmeye.
Biz,yani ben ve yüreğim,
Acıttıysak sizi af dileriz.
Kayıt Tarihi : 29.7.2006 19:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Nankörce harcanan duyguların,anıların hatrına bir özür borçluyum benden yara alanlara.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!