sabah ezanının ilk ışıklarıyla başlardım
seni sevmeye
penceremi açıp derin bir nefes alırdım
ciğerlerime sen dolardın
yüzümü suyla değil
seninle yıkardım
bakışlarınla doyduğumu hissederdim
gecenin ayazında bile sen vardın
seni örterdim üstüme
seni içerdim her gece...
kuşları çok severdin,
her zaman onlar gibi özgürce
uçabilmek isterdin
bense sadece ardından bakar ve
geri gelmen için dua ederdim
dedim ya her anımda
bütün günümde sen vardın
beni sen uyandırır
beni sen severdin
şimdi sen yoksun
hiçbir şeyin tadı yok
günlerimin adı yok
anların anlamı yok
yelkovanın akrebi
akrebin yelkovanı yok
artık uyanmasam da olur
sensizliğin hiçbir değeri yok...
Kayıt Tarihi : 6.7.2009 17:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!