Değer tek kişilik misafir değildir

Neden bilmiyorumla gelme!...
Sorduğum soruların cevabını daha duymadım ki?
Sözüm sanki bir duvara ya da koca bir dağa,
Yankıları sana ulaşmadı mı?
Daha körpe safmışım,
Yüreğimi çok acıtsan bile bildiğim sonu gördüm gözümde.
Kurbanım kelimeleri benim kulağımda!
Sen bilme uykusuz gecelerimi,
Daha bu bir başlangıç bende,
Ama emin ol ben çok iyi öğrendim herşeyi.
Söylediğin yalanlar bir denizin dalgası gibi,
Ardı arkası hiç kesilmemişti.
Arkandan çok gözüm seğrise de,
Bu içimdeki kuşku nerden bilirdim ki gerçek sende.
Safmışım, bir o kadar ahmak, birazdan fazla salak.
Aptal gibi görünmek nasılmış gözünde?
Bunu çok merak ettim aslında.
Şimdi kurban olan biri vardı, ben kaçıncı kurban gözünde?
Bunu unutmayacağımı çok iyi bilirsin.
Sanki bir mektup yazdım sana, okuduğunda böyle anla.
Değer tek kişilik misafır değildi bende.
Kırıklarım belki çok fazla,
Ama bunla yaşamasını da öğrettin bana,
Arkandan çok gözüm seğirse de,
Sağ gözüm özellikle,
Değerin tek kişilik misafir olmadığını,
Şimdilerde öğretin bana.
Pişmanlığınla her yüzüne baktığımda ağla!
Çünkü başım öne eğik bu aşkta.
Kusursuz bir fırtına tuaf değil mi?
Ben tesadüflere inanmam tanıdıysan,
Ya da tanıdığın kişi bensem karşında.
Neyse artık yaşanan adı yoksa,
Galiba sonuç tek bir cümle öğretti bana;
Değer tek kişilik misafir değilmiş!...
Şimdilerde daha iyi öğrendim,
Fazlasıyla acı gerçek olsa da...