Atlılar çok gerilerde kaldı.
Zaman modern;
duyguları söndüren itfaiyecilerin,
köpükleri bile
artık katkılı.
Yok eski sokakların tadı.
Yargılar değişiyor
her gün,
yaşamsa;
ne kadar çok ağlamaklı?..
Şen şakrak
kahkahaların yükseldiği
o anlar
bir masalda kaldı;
düş kırıklarına
halka halka geçercesine
yaşananlar.
İnsan,
bu kadar mı değişmeli?
Elbette ki
değişim.
Ama değer mi
kendini,
kendi içinde her şeyiyle yok ederek;
böyle bir yoksunlukta yaşamak?
Ali Arslan
Kayıt Tarihi : 6.3.2006 15:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
degmeyenlerden sira gelseydi, be dost...
TÜM YORUMLAR (1)