DEĞER Mİ DİDİŞMEYE
Madem ölümlü dünya, madem hep gidiciyiz,
Biz bizi tanımadan, biz kim idik, biz kimiz?
Kardeş- kardeş yaşayıp, sevmek sevilmek varken,
Değer mi ben demeye, değer mi didişmeye?
Çaba sarf et kardeşim, bir gönüle girmeye.
Seni yaradan Allah, beni yaratmadı mı?
Kendi sıfatlarından, sıfatlar katmadı mı?
Tüm renklerle, ırkları, dünyaya atmadı mı?
Değer mi ben demeye, değer mi didişmeye?
Çaba sarf et kardeşim, sevmeye, sevilmeye.
Bilgelik sözle olmaz, okumak, bilmek gerek,
Nefsini ıslah edip, ölmeden ölmek gerek.
Hakkı kendi özünde, arayıp bulmak gerek,
Değer mi ben demeye, değer mi didişmeye?
Çaba sarf et kardeşim, kör nefsini yenmeye.
Hoş görüp kamu sevmek, en yüce ibadettir,
Sevgisizlik hasetlik, özü kemiren derttir.
İnsandaki eksiklik, hat-tini bilmemektir,
Değer mi ben demeye, değer mi didişmeye?
Çaba sarf et kardeşim, herkesi hoş görmeye.
Bugün varsan şükreyle, yarın aş yiyemezsin,
Gayıbı Allah bilir, sen kulsun bilemezsin.
Gidince bu dünyadan bir daha gelemezsin,
Değer mi ben demeye, değer mi didişmeye?
Çaba sarf et kardeşim, uyanıkken ölmeye.
Rızaoğlu, özle söz bir birine uymazsa,
Konuştuğun her sözcük, bin altını değmezse.
İnsanlar seni görüp, selamlaşıp, sevmezse,
Kusuru sende ara, kendini bil sorgula.
Değer mi ben demeye, değer mi didişmeye?
Çaba sarf et kardeşim, bir menzile ermeye.
12 ŞUBAT 2007
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU
Kayıt Tarihi : 9.7.2011 13:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Seni yaradan Allah, beni yaratmadı mı? Kendi sıfatlarından, sıfatlar katmadı mı? Tüm renklerle, ırkları, dünyaya atmadı mı? Değer mi ben demeye, değer mi didişmeye? Çaba sarf et kardeşim, bir gönüle girmeye.
Tam puanımla.. (+10)
Saygı ve Selamlarımla..
En Yüce Kalem’in En Yüce Cennet’te
ÜÇÜNCÜ YAPRAĞA YAZDIĞI TANRI SÖZÜ
Ey insanoğlu! Gözün fazılda ise kendi çıkarını bırakıp insanların çıkarı için çalış ve eğer gözün adalette ise kendin için seçtiğini başkaları için seç. Alçak gönüllülük insanı izzet ve iktidar göklerine çıkarır, mağrurluk ise zillet ve hakaretin dip bucağına indirir. Ey Tanrı’nın kulları! Gün ulu ve nida büyük... Bir levihte irade semasından şu yüce söz inmişti; “Ruhtaki bütün kuvvet tamamıyla işitici kuvvete çevrilirse, ancak o zaman En Yüce Ufuk’tan (Ufku Ala; ruh makamının en son mertebesi) yükselen bu nidayı işitmeye liyakat kazanır denilebilir, yoksa bu kirli kulaklar bu nidayı işitmeye layık değil. Ne mutlu işitenlere ve vay gafillere!”
TÜM YORUMLAR (3)