Değer mi? Şiiri - İbrahim Sanduvaç

Kime bakıyorsun, kimi görüyorsun
Kime baktın ki kimi gördün
Birkaç gülümseme mi yetti sana
Baktığın yerleri gül bahçesi misali
Gördüğünde bataklık canlanır mı zihninde

Bilmiyorsun, yaşamadın, görmedin
Tecrübe dedikleri cahil bir bedevi
Alem alim dolmuş, "bilmiyorum" bir hiç
Hiç olmuş bihaberleri yapan intelijansiya
Kalemler kırılmış bilinmeden uğruna bir hiç

Duygu dedin, kutsal mı saydın aynayı
Sevdiğin ölümlü, ölümsüz yapar mı ayı
Verdiğin değeri Bir'e verdin mi
Duygusuz karşılıkları yerdin mi
Dağ bayır sevgini haykır haydi
Merak et, Leyla duyacak mı seni

Sev her şeyi, ama değerinde sev
Sakınacağın çekince büyüyen bir alev
Bilinmeyen bir metafora sürüklenen
Kuşanmış koşageliyor yüreklenen
Bir kılıç kalbi hedefleyen

Kendinden yola çıkan bir furya
Zannetti mi yansıyan bir rüya
Dene bakalım bir daha fasıl
Gör ki verilir değersizlik nasıl
Koşan kaçtıkça kovalanır, gör kendini
Kaçırınca son treni, bil kör kendini

Yabancı sularda yüzersen bilmeden
Hafızandaki geçici sevgiyi silmeden
Bocalayadur, neye uğradığını
Anlamadan neyi karaladığını
Sarıldığın uğraş adeta diken
Ye'si karanlık toprağa eken

Arkasından koştuğunu bilmeden neden
Ufkunu amaçsız bir hiçe silmeden neden
Bilinmeze sürdün doludizgin atını
Kattın mı şimdi karanlığa katını
Hâlâ ümit mi, be hey ahmak,
Kana bulanmadı mı henüz âmâk

Sen devam et, uğraş, yoluna bak,
Bilmediğin maceralarda köprüyü yak
Kendini bil, verme lüzumsuz kıymet
Altı üstü bilinmeyen bir sebep
Ders al, yandığın vakitlerden
Ümitle bekleyen akitlerden