Değer Mi? Şiiri - Güvenç Gürses

Gecenin karanlığını silmek için vücuttan
Umutlarımı yeşertmek istiyordum sabahtan,
Yıkayıp yüzümü, sildim bir gün önceden kalan
Karamsar duygular ile yalnızlığı surattan,
O nefsi şeytanı, bir nebze de olsa yanımdan
Uzaklaştırdım zorlayarak da olsa canımdan.

Güneşle birlikte çıktım cıvıl cıvıl sokağa
Selam verdim baktım insanlara, sağa ve sola,
Öyle bir varlık göründü ki insan cemalinde
Hüzün gitti, sevgi coşkunlaştı can kemalinde,
Boş olduğunu gördüm bakınca devri âleme
Hoş tutmamışım diye, acıdım kendi halime.

Bazen kıymetli görmüşüm boş olan bedenleri
Beğendirmek isterken bendeki geçici teni,
Aklı atıp öteye duyguyu çıkarıp öne
Kaygı ile bu teni üzmüşüm gereksiz yere,
Korku değil sevgidir Tanrı’ya varmanın özü
Bunu anlatıyor hep Güruh-ı Naci’nin sözü.

Üzmeye ve üzülmeye değer mi hiç hayatta
Yaşam dediğin geçiyor nasıl olsa savakta*,
Bir gemidir ki hayatın sallansa da batmıyor
Ömür hoş olma zevkini sallanırken tatmıyor,
Güvenç acılar ve yanlışlar bil ki hayatın özü
Anlayacak gibisin sen söylenen bunca sözü.