Değer bilemez sevdan Şiiri - Serhat Damar

Ah be değer bilmez sevdam
Gözümde bir damla yaş, içimde yanık bir an
Sana açılan tüm yollar, şimdi çıkmaz sokak
Sevgini ekmek sanıp aç yüreğime sundum
Sen tok gözlerle geçtin, bir teşekkür bile bırakmadın

Ben ne umutlar besledim, ne dualar ettim
Her gece seni Allah’a emanet ettim
Sana kıyamadım, kendime ettim
Sen hiç kıymet bilmedin, aşkı yitirdin

Kırık bir saate döndü kalbim
Ne ileri gidebildim, ne geri döndüm
Zamanı durdurdum adını her andığımda
Sen başka kollarda akşam oldun, ben sensiz sabahladım

Hatıran ağır geliyor şimdi
Bir bakışın geçiyor rüyamdan her gece
Uyanmak lanet gibi, yaşamak ceza
Ve ben seni hâlâ affedememişim belli ki kendime

Ne yeminler ettim seni unutacağım diye
Ne de kırdım kendimi yeniden başlayacağım diye
Ama kalbim hep orada takılı kaldı
İçinde sen olan o son gülüşte

Yazık ettik be sevdam, seninle biz değil
Ben sana yandım, sen kendine bile değmedin
Bir ağızdan "aşk" dedik ama
Ben hakikati yaşadım, sen ezberini söyledin

Şimdi geçmişin aynasında kırık yüzümle baş başayım
Sorarlarsa adını, iç çeker susarım
Çünkü anlatılmazsın, sen bir hayal kırıklığısın
Gönlümde bir yara, tenimde eksik kalan bir anısın

Ve hâlâ sorsalar değer miydi diye
Kıyamete kadar susarım
Çünkü bilmem neye değer,
Ama seni seven kalp artık kendine bile yeter

Yine de dönerim başa, gözüm dolu, dilimde tek cümle:
Ah be değer bilmez sevdam

Serhat damar