düşünce
boşlukta akan ırmak
suda inceliyor insan
silinme zamanı yalnızlığın
ruhla fikrin uzlaştığı an
cesur bir yürek gibi
koşarak içimizden
eksilterek bencilliği
yaşamın sandık odasına varmak bu
çiçekleniyor acı
güneşi sindiriyor
suda arsızca dem tutuyor insan
çıkarıp atmalı ey!
boşlukta akan ırmağa
bütün yalancı baharlar
yazlar
ve solgun ikindileri
suya bağışlayarak bilgeliği
kanamaya değer acıyı tadarak
yeniden nükseden
bir hastalık gibi yaşamak
anlam yaratarak
anlayarak!
değer!
(06 Aralık 2003)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 6.12.2003 12:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)