Sana yenilmeyi
kabullenemiyorum,
Bu kaçıncı hezimet
kaçıncı yıkılış.
Pes etmeli mi
yoksa savaşmalı mıyım,
İçimde fırtına
ne bir yol var ne çıkış.
Aklıma düştüğünde
nefesim kesilir,
İşte o an anlıyorum
nasılmış ölmek.
Seni unutmak için
çaba yok içimde,
Tamda bu olsa gerek
sana hep yenilmek.
Sende mutluydum hep
çok sebeplerim vardı,
Bazen denizdim
bazende onda yosun,
İrkilip kendime gelsem
nafileydi,
Aniden yağmur oluverirdin
ben kum.
Aşkın uğrunda
az daha ölebilirdim,
Her halim yıkım
bundan sonra gülmek çok zor.
Ben oyunun son perdesi
dramatik son,
Uğrunda değerdi
asla pişmanlığım yok..
Kayıt Tarihi : 9.1.2012 01:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Selçuk Zurnacı](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/01/09/deger-108.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)