Değemedin Şiiri - Gülşen Destanoğlu

üşüyordu ellerin
uzak bir şehirdeydi gözlerin
kör ve ürkektin
değemedin

ellerin

oysa coşkun nehirler gibiydin
yağmurdan muzdarip ve derin
ama bentti ellerin
yoktu gözlerin

gittin

bütün nehirler denize
o içine ağlar
bilemedin

diplerimdeydi dalgalar
göremezdin
....

hangi yıldızla kavrulmuştu tenin
kaybolmuştu küçücük ellerim
...
zift karası gecede
bir çift zeytindi gözlerim
tüm sustuklarımı gizlediğim
...

bir çocuğun masal prensiydin
onda mühürlüydü düşlerin
ben yetişkindim

neydi ki haddim

neredeydim
atlasta yoktu yerim
sen koca bir şehirle gelmiştin
ezildim...

...

zamana kelepçeliydin
paslıydı kilitlerin
değemedin

ahh ellerin

keşke tüketmeseydin