Artık senin yüzünden küçük çocuklardan mendil bile almıyorum
Çünki artık seni sevmiyorum
Bunun bedelini onlar ödüyor
Artık simit yemiyorum
Martılar bana küskün bakıyor
Artık kendime bakmıyorum
Ayakkabılarımıda boyatmıyorum
Boyacı çocuklarda artık nasılsın ablacım? demiyorlar bana
Artık sahil kenarında gezmiyorum
Denizin suları bana hırçın davranıyor
Artık alışverişede gitmiyorum
Bana fikir veren yok
Tatlıda yapmıyorum artık
Tek başıma yemek zevkli olmuyo
Yemekte yapmıyorum kimse senin gibi pişerken üstünden tadına bakmıyor
Artık balkonada çıkmıyorum
Düşersem tutacak kimse yok korkuyorum
Çiçeklerimde soldu
Onlara artık neşeli seyler anlatamıyorum
Göz yaşlarım bile solmalarını engelleyemedi
Artık kimse benle konuşmuyor
Sensizliğin bedelini bir ben degil bunca kişi yaşıyor
Sensiz dünya sonu görünmeyen bir çukura dönüyor
Kayıt Tarihi : 9.7.2008 19:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!