Durmuştu düşüncelerim .
Zihnim bulanıklaşmıştı.
Karşı dağın berisinde ,
fırtınalar kopmuştu .
Gözyaşlarım duman olup
nehre çökmüştü .
Sessizleşmiştim, yapraklar bir o kadarda
defterim de manasızlasmıştı.
Gece çökmüştü nasırlı ellerime , kalem utanmıştı
yalnızlığımdan.
Saatler durmuştu, hikayeler kalbimden kopunca .
Yok olmuştum bende sessizliğimde .
Adın iliklenince bu bedenimde ,
ağaçlar yapraklardan yazmıştı sevdamı tüm dünyaya.
YUSUF AHMET BOZ
Kayıt Tarihi : 26.11.2022 16:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ses
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!