Defterimde Gizli Kalmış Bir Anne Yüreği

Çocukluğumun
kırık dökük hatıralarından
arta kalmış
-artı kalmış-
siyah beyaz bir fotoğraftın
anne...
başında
beyaz
bembeyaz başörtünle...
öyle saf
öyle temiz
'anne' kelimesinin içini dolduran
kaç mana varsa
tastamam
kuşatmıştı gözlerini...
gözlerinde
kırkikindi yağmurlarına gebe
erguvan renkli akşamların hüznü
ve kağıt mendil satan
küçücük ellerin
masum boyun büküşü...
ve
en çok da
hani senden başka kimseye de
bu kadar yakışmayan
bir -güvercin gülüşü-

Çocukluğumun
kırık dökük hatıralarından
arta kalmış
-artı kalmış-
siyah beyaz bir fotoğraftın
anne...
bir elinde
suluboya fırçalarım,
diğer elinde bir parça kumaş...
ilkokul dörde gidiyordum hani
yetiştirememiştim
yarınki resim dersi ödevimi..
çok uykum gelmişti de
gözümde yaş
kalbimde telaş
uyuyakalmıştım..
Nasıl unuturum anne
'anne' kelimesinin içini dolduran
ne kadar mana varsa
tastamam gözlerinde
bir elinde
renkli suluboya fırçalarım
diğer elinde
bir parça kumaş..
saat ise sabahın dördü;
ilkokul dörde gidiyorken ben...
bir çocuğun hayal dünyası
ne kadar genişse
o kadar geniş
ne kadar maviyse
o kadar masmaviydi dünyam...
gördüm anne;
kumaş değil
yüreğindi
o gece
defterime
izdüştüğün....
kimsecikler bilmedi...
bir nakkaşın elinden çıkmış değildi
ne ustaca desenler
ne sanatlı çizimler
ama o sabah
başucuma nazikçe
bırakılmış
defterimi alıp
heyecanla koştuğumda okula..
Ne kadar maviyse bir
çocuğun dünyası
ve
bu alemden başka
kaç aleme daha açılıyorsa
bir çocuğun gözleri
o kadar alem
geldi geçti gözlerimin
önünden..
baktım anne;
hiçbir çocuğun resmi
benimki kadar güzel değildi
çünkü benim defterimde
'bir annenin yüreği'
gizliydi...

Çocukluğumun
kırık dökük hatıralarından
arta kalmış
-artı kalmış-
siyah beyaz bir fotoğraftın
anne...
siyahı ve beyazı
ve arasındaki
diğer tüm renkleri
taşıyordun içinde..
hangi renge ihtiyacımız varsa
o renge boyuyordun bizi
...ailemizi...
Dünyamız senin kadar oluyordu,gözlerimize sevgiyle baktığında
dünyamız
senden ibaret kalıyordu..
sahi anne
bir çocuğun dünyası
ne kadar
kalırdı ki
içinden
annesi
çıkarıldığında...

Çocukluğumun
kırık dökük hatıralarından
arta kalmış
-artı kalmış-
siyah beyaz bir fotoğraftın
anne...başında
beyaz
bembeyaz başörtünle...
bir elinde
suluboya fırçalarım
diğer elinde
'yüreğin'
yüreğime bir nefes alıp verişi
kadar
yakın hissettiğim...
yüreğin
ilkokul dörde giderken ben;
defterime gizlediğin...

çocukluğumun
kırık dökük hatıralarından
arta kalmış
-artı kalmış-
siyah beyaz bir fotğraftın
anne...
omuzlarında
bizlere hiç hissettirmediğin
hayatın ağır yükü
ve
gözlerinde
kırkikindi yağmurlarına gebe
erguvan akşamların hüznü..
bir çocuğun ne kadar
maviyse düşleri
ve
bir çocuk ne kadar
sevebilirse
annesini
bir yanı hep
çocuk kalmış kalbimle
hepsinden daha çok
seviyorum seni
bil olurmu anne
en çok ben seviyorum seni
ve
defterimin arasına gizlediğin
emanetini....