Defne Yaprağı Şiiri - Selim Adım

uzak yolların usta şoförü
götür beni en uzak menzile
kem gözler erişmesin ardıma
mor ışıklar vurmasın yadıma
yollar kıskansın seyrimi
ağaçlar hizaya dizilsin kavl ile

akabeler geçit vermese de götür
'bre nereye? ' deseler bakma ardına
götür beni sevdalılar yurduna
uçur dağlara aç kafesimi
yankılasın taşlar sesimi
şimdi anlıyorum seni Ey Nesimi!

kinliler bilmedi Eyüb sabrını
kinliler bilmedi Yakup derdini
kingren olmuşsa ne bilsin ki
sevmeyi,sevilmeyi
yoksa yüreği nasıl bilsin ki...
Kenan'a gider gibi götür beni
bilmesin o kimler ve kingren gönüllüler...

İbrahim'e değmeyen ateş
yüreğimi yakmasın
demiri çekiçlesin örsünde Davut
bir umudun adıdır habeş
yeter ki içimizi yıkmasın

Toroslarda yankılanır kokusu
ovasında ıtır ıtır har ile
Akdeniz'in güneşinde kavrulur
damla damla yüreklere oturur
Tarsus saklar seni mağarasında
kehf ashabını saklayan öz ile
bilen bilir iki dağ arasında
gören gönül; görmez göz ile

-definenin adıdır defne
kurudukça yaprağı değerlenir -