Defne Dalı Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Defne dalı gibisin başımda,
Körpe bir salkımsöğüt gibi,
Gönlümde ateşsin, kaderimde çile,
Ne olduğunu henüz anlayabilmiş değilim,
Bunca yıldır
Ben
Bile.

Baktığımda gülsün, değip dokunduğumda diken,
Bazen bir körpe sabah gibisin
Sabahtan erken.
Sen; gönlümü inzivaya gönderdiğim çilehane,
Sen; ayaklarıma prangalar vuran cellat,
Sen; hayalimde besleyip büyüttüğüm
Evlat.

Bir mızraksın ki; en derin yerlerime saplanmış,
Saplandığın yerler kan bağlamış,
Bir yaşam boyu benimle giden yara,
Ne umdurur, ne küçücük bir şans tanır,
Ben ömrümü uzatmaya çalışırım senin peşinde,
O kısalır.

Seni bana nasıl anlatsam, bilemiyorum,
Nasıl ifade etsem vefasızlığını?
Canıma can katmanı beklerken
Çekip canımı aldığını,
Aşımı-ekmeğimi zehir-zakkum ettiğini,
Beni bir yana fırlatıp atarak paçavra gibi,
Gittiğini?

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
YILDIZLARIMI KOPARMAYIN İsimli Serbest Şiirler 'inden >47-48/100)