Defne Şiiri - Kadir Sonyol

buruk bir yaşamın gülen yanıydı o
güldürmesini çok iyi bilen kadın
çocukların sevdiği dudak büken kız
sustu şimdi büsbütün
sevdirdi dünyayı onlara kim bilir kaçkez
korkardı sevilmemekten ölümden korkmadığı kadar
dans etti parmaklarının üstünde dönerek
dünyayı koluna taktı benim diyerek
bırakıp gitti aniden dansını bitirmeden
ana kokusu kaldı bebeğinin boynunda
bir ağacın adı vardı mezar taşında
büyüktü güzelliği içinde taşıdığı
insanı insan gibi seven ve sevdiren
çocuksuydu ölümü bir masalın sonunu dinlemeden uyuyup giden

(02-02-2011) defne joy foster anısına...