Define Şiiri - Dinmez Er

Yürüyüşte taşlar ayaklarını acıtmıştı,
Çalı dikenleri bacaklarını kanatmıştı,
Sürgün yıllarının geçmeyen yorgunluğu
Beyaz çarşaflı temiz serin bir yataktı istediği,
Işığı kapattı uykunun çekici koynuna girdi.

Pulsuz zarflar içinde adressiz sevgililere yazdığı,
Şiirler geldi aklına birden biri yarım kalmıştı
Kalktı, Nuh Nebi’den kalma kendi gibi yaşlı, paslı,
Kaba saba masada bir yerde olmalıydı aradı.
Kitapları, kalemleri, kağıtları ne varsa karıştırdı.
İnce belli bardak kırılmış, son sözleri dökülmüştü.
Ellerinde bir telaş, gözleri kararıyor, aklı karışıyordu,
Hay aksi şeytan nereye gider nasıl saklanır bir şiir!
Gök gürlüyor şimşekler çakıyor dışarıda, tufan…
Gecenin karanlıkları beyaz tüllere bürünüyor,

Yağmurun güçlü sesi doluyor kulaklarına, tıp tıp,
Bir damla burnunun ucuna, iki üçü kitaplarına,
Eyvah! Tavan akıyor sözcükler çiseliyor köşelere,
Kuru yerlere iteliyor masanın üstündekileri
Nefesi daralıyor, en zayıf yeri kalbi ağrıyor.
İlacım, ilacım dilaltı’m nerede bulmalıyım hemen,
Daha yazacak çok şeyim, söylenecek sözlerim var.

Kırık camdan ıslak bir rüzgar giriyor ıslık çalarak,
Savruluyor kitaplar, uçuşuyor kağıt kalem ne varsa,
Bulutlar gidin n’olur durdurun şu yağan yağmuru,
Dinsin fırtına, deyin ki, “şair zorda, hayat memat meselesi!
Işıklarda söndü, mum, kibrit vardı, ıslandıysa vay halime…
Kırık camda ufuk ışıklı bir çizgiydi artık görünmez oldu.
“Her yer karanlık pür nûr o mevki” rast makamında şarkı,
Burada ne nur kaldı ne mevki, burası engizisyon zindanı,
En sabıkalı sahneler yaşanıyor, işler sarpa sardı.
Çaresizliğin son kertesinde öleceğimi düşünüyorum.
Derken mucize! Şair define buldu. El yordamı araştırmaları,
İşe yaramış dilaltı kutusu şairin avucundaydı.
Şairin tekleyen kalbi yeniden hayat buluyordu.
Araştırmak, yazmak yaşamak kadar güzelmiş be kardeşim!
Kulaklara küpe olsun diren, araştır, yaz bağlan hayata…
Asla ihmal etme kardeşim.

Çeşme / 2017. 05. 14 /