Defin Alanı Şiiri - Nazan Danacıoğlu

Bir baba geçti önümden,
İki kişinin kolunda...
Az önce; baktığı, büyüttüğü,
Ne yapsa diriltemediği
Bir gül vermişti toprağa...

Dudağını büküp,
Hafifçe başını salladı.
Yaşlar süzüldü gözünden,
Bütün vücudu titredi,
İnanamıyordu besbelli...

Zaten, kim inanabildi ki!
Gerçekler rüya gibi gelir insana...
Kim hayal edebilmiş ki!
Taze toprak yığının altında,
Sevdiğinin yattığını...
Yere göğe koyamadığının,
Toprağa sığdığını...

25-7-2003