Defile Şiiri - Abdullah Zeki Öğüt

İlkin kederi giyiyor gün yorgunu bedenim
Bir matem töreni gibi akşamdan
Karanlığı işgal altında kentlerimden getirilmiş
Kimsenin giremediği uzak bir ormandan

Sonra ümitsizlikle değişiyorum kederi
Bir solgun kefen gibi ağarıyor aynalar
Yüreğimi felakete çağırıyor aynalar
Çığlıklar yükseliyor arkamdan

En son kıpkızıl bir cinnet deniyorum
Çaresiz isyanlarla yanıyor alev alev
Kumaşı ihtiraslardan biçilmiş
Bütün fiyakası kandan

Yok bu defileyi görmüyor hiç gözlerin
Boşluklarda çınlayıp duruyor ıssızlığım
Seni de hayran bırakırdı, eminim
Ne giyse yakışan yalnızlığım...