Deerrmennnn Şiiri - Hasan Turgut

değirmen taşı arasında kalmış. buğday gibi yürrğim ruhum el pence duruyor bu aralar suçum sabitmiş gibi  Hem bağırıp haykırmak istiyorum hem susup yalnız kalmak istiyorum...... yapayallnızım dehlizlerdeki  sonsuzluk kadar ....kıymamışım içimdeki güzelliklere içindeki yaşa yaşama ... Öldürdükçe öldürmüşüm içimde fırtınalara gebe  ruhumu  sessiz sedasız olmuş ruhum kürtajını... Kapımda deli rüzgarlar boranlar vardı vardı esti durdu  pervasız İnceden inceye ağlıyordum dökülmekteydi hrm yürrğimden hrm gözümden hemde can özünden kan lı yaşlarım...Nakışlar işliyor nakkaşlar geçiriyorum üst üste Her tırmırta şekil alan her darbede haz alan şrkil alan  bulan. ebedi esere...Kabarır durur içimdeki  özlemin Karalar durur işte bu simsiyah kalemim...karaladıkça karalaralanır içimde ki beyaztılar....karaladıkça sekil alır naif eskizler...ve bir çığlık duyulur çatal kapıdan .....ESKİYCİİİİİ...veririm elime iki mandal bir leğen etmeyen bedenimi...ruhumu ister iki paralık ettiğim ve bit zamanlar yücelttiğim ruhum...özüme smzğme yüzüme gülümsemelr yakışıyordu ....ne bu matem ne bu sitem....mezarlığa dönmüş yüreğim ...ölneden ruhu teslim etmişim...ben yitmişim...ben bitnişim....ben benden gitmişim... ben yanmışım ben kanmışım...ben viran bağa dönmüşüm....ben işte buyum yaşadıkça ölmüşüm