Dedom Şiiri - Cebbar Korkmaz

DE DOM

Kore savaşından kalma tek bacaklı
Vücudu kurşun yaralarıyla dolu dedom
Kimin için savaştığını bile bilmeden
Bedeninden bir parça bırakarak döndün
Yıllarca mahkeme kapılarında
Yaşadığını ispatlamaya çalıştın
Cephelerde uğruna canını ortaya koyduğun
Efendilere derdini anlatamadan göçüp gittin
Hep seni o deli dolu gençliğinle hatırlarım
Dedom
Pehlivanlığınla ün saldığın meydanlar
Sohbetlerinle sabahladığın mekanlar yok şimdi
Hepsi para babalarının beton yığınlarıyla doldu
Savaş anılarını dinlerken çocukluğumda
Bazen korkar kah gururlanır
Kah göz yaşlarımı senden gizleyerek ağlardım
Dedom
Düşman düşman
Etrafımız sarıldı Yaralandım diye haykırarak
Uyandığın kabuslu geceleri az mı yaşadık
Yaralı esir düştüğünde
Kırık bacağına yapılan eziyeti anlatırken
Ayağa kalkıp namussuzla diye haykırışlarıma
Düşmandır evladım
Her şeyi yapar deyip beni sakinleştirirdin
Sonraları öylesine kendi derdimize düştük ki
Ne senin savaşçılığın
Ne yaraların
Ne yiğitliğin
Gelmez oldu aklımıza
Bir lokma ekmek parası için
İstanbul sokaklarında
Belediye zabıtalarıyla
Köşe kapmaca oynar olduk
Sen köye dönüp rahmetli oldun
Bizse hala ekmek kavgasındayiz
DEDOM