Dedin Şiiri - Osman Bulut

Küçücüktüm sağ elime bir kalem,
Tutuşturdun tane tane yaz dedin.
O günden bu yana dur durak bilmem,
Galiba iğneyle kuyu kaz dedin.

Sapı ol da bir çekicin, keserin,
Duvarına hayrın olsun Hisar’ın.
Yoksa göze görünür bir eserin,
Ömür yanıp giden boş bir poz dedin.

Sen ektin, biz derdik bütün ürünü,
Kârla kapattık sayende her günü.
Nerde görsen kötülüğün üstünü,
İyiliğin hep altını çiz dedin.

Olmayasın kendi kendine cimri
İlme harca gitsin üç günlük ömrü,
En yüce makamdan gelen ilk emri,
Hem aklına, hem beynine kaz dedin.

Arıyorsan huzuru, emniyeti
Dinle, anla her sureyi, ayeti,
Hissetmemen için havfı, haşyeti,
“Oku” öğren ne der otuz cüz dedin.

Çalıştıkça beyin artar ziyası,
Aydınlanır insanın iç dünyası.
Hem sonsuz hem berrak ilmin deryası,
Dilediğin kadar dolaş, yüz dedin.

Okuyup yazsan da kırk kamyon kitap,
Sakın ha cenk etme olursun harap.
Sükuttur cahile en güzel cevap,
Ne konuş ağız yor, ne de kız dedin.

Gam değil menzile ulaş ulaşma,
Yeter ki en ufak kire bulaşma.
Kendi etrafında dönüp dolaşma,
Aklı kullan dört bir yanı gez dedin.

Gurur, kibir İblis’e has bir durum
Tevazu babında yapmıştın yorum.
Yalanın önü dik, sonu uçurum
Bir tek hakikatin yolu düz dedin.
21.11.2020