Dedim Ya Safım Şiiri - Nuri Can

Kendime Sone

Dedim ya safım

El Bağlayıp Aşka Ağlarım

Gece gözlerini kapayınca gözlerin başlar
sen gözlerini kapayınca zifiri karanlıklar
uğultular yağar göklerden, alev-ateş ırmaklar
içini çeker bir çocuk, bir şarkı çıldırır dudaklarda
ben kapanıp içime yarama taş basarım
kötülük etseler bile pusarım
aşka el bağlayıp susarım

üzülürüm bir zalimin bile boynu bükükse
ve kırıksa kanadı bir kuşun
benimde kırılır kanadım kolum
acılara düşer yolum
dedim ya safım
acırım herkese
boynunu bükse bir çocuk
bir annenin yüreği tekmelense
dayanamam
oturup ağlarım

ne zaman seher yelleri esse uzaklardan
yüreğime papatya işlemeleri örülür tel tel ışıklardan
mor ötesi tünellerden sevdalar çağırır beni
bir ateş olup sarıp sarmalar gönül coğrafyamı
dedim ya safım
bana kötülük edeni bile bağışlarım
bu yüzden doğru yalan her söze kanarım
aşka el bağlayıp küllerimde yanarım

her ayrılığın terkisinde bir aşk taşıdım hayata
her aşkın terkisinde bin özlem yaşadım
düşlerimi denedim ırmaklarla, gözlerimi bağışladım
unutulmuş istasyonlarda bir başıma kaldım, ağlarım
dedim ya safım
doğrulara akar pınarım
bukelamun gibi rengim yok
bu yüzden her şeye kanarım
aşka el bağlayıp ağlarım

can çekişir dudağımda kelebek ölüleri
nerede kötülük görsem
söner yıldızları gözlerimin kör olurum

ah ömrüm, gençliğim, ey sevdiğim
kimsesiz bir çocuğun yüreğine çizip resimlerimi
kayıp mezarlara gömdüm yüzüme siper ettiğim gülüşlerimi
ve acılarımı sevdalı bir kuşun kanadına bağlayıp
el açıp aşka ağlarım

gücüm yetmiyor artık karşılamayı yalanları
ve yeniden yaşamayı ikiyüzlü aşkları, talanları
bir çöl akşamında yarım kaldı ömrüm
suya düştşü düşlerim
ey der susarım
hey der pusarım
aşka el bağlayıp ağlarım
yıldızlara sevdalıysan
ve seviyorsan hilesiz
sende el bağlayıp ağla

ben yüreğimi uzak iklimlerde yitirdim
ağlamayı öğrendim ardından
sisler ve sanrılar kaldı elimde
acılar ve ihanetler
dönüp bakamam geriye
anla

sorma nerde kaldı hayallerim
kim açtı bu kahrolası çukurları yüreğimde
hangi iklimin kederinde kayboldum
Şimdi dünyanın bütün yalnızlıklarına gözlerim yağıyor
dönüp bakamam geriye
anla
aşka ve acıya el bağlayıp ağla

dedim ya safım
her yalana kanarım
kim ne dese inanırım
bu yüzden yok dünyada yerim
herkesi kendim gibi sanarım
hep aldanırım
dedim ya safın biriyim
aldatır bir çocuk bile beni
kim ne derse inanırım

ben Kazım oğlu Nuri Can
kendi yüreğimin içine saklanıp
kendi hülyamda yaşarım
bana kötülük edenlere bile kötülük düşünmem
herkesi severim
düşmanımda olsa bağışlarım
dedim ya safım
bir çocuk bile aldatır beni
kim ne derse inanırım