şimdi ölüm dedikleri tatlı bir bekleyiş.
ki dünya denen yerde gönlümün tadı kaçtı,
daha yeni dank etti yokluğun kalbime,
çektiğim acılar da cabası.
dedim ya olmadığın gönlümün tadı kaçtı.
beni anlayan olarak bir sen var idin.
şimdi sende yoksun,
ben yalnız kaldım..
beni sevdiğini söyleyen insanlar
ah o insanlar ,arsında,
ben en çok seni sevdim.
sen en çok beni sevemedin..
bir gıdım olsa da sevemedin.
bu yüzden seni suçlayamam nurum.
ne bir söz edebilirim.
ne bir isyana ses olabilirim.
huzuru arayan bir nefesin.
sesini kesiyorum..
senin adını sözlerimden alarak..
kalp denen eti yerinden kopararak.
şimdi canım çok yanıyor.
içimde de çığlıklar bir birini eziyor.
seni koparan kelimelere zorluyorum kalemi.
kağıdım kalemden kaçıyor.
içimin sızlamasıda neymiş.
ruhumdaki nur ışığını kaybediyor.
Kayıt Tarihi : 22.4.2012 03:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!