Dedim Ya! Şiiri - Osman Keziban

İyi dinle kulağını ver bana Tutman için bir öğüdüm var sana Kanmayasın mezhebine, soyuna Önce Ablayı, sen sor Dedim Ya! Bu muhabbeti her zaman açma Ablası olanın diline düşme Edeb’li, haya’lı deyip de şaşma Yüceni, enginine çeker Dedim Ya! Ablası kazar, küçük bir mezar Yuvana yılanlar akrepler saçar Azrail kapında fermanın yazar Alaca baharını, güz eder Dedim Ya! Eğilmez sanırsın, eğilir başın Yanağından süzülür, akar gözyaşın Ovandan, düzünden eksilmez kışın Hecende kafiyeni, bozar Dedim Ya! Söylenenleri batıldır sanma Yüzüne, gözüne kaşına kanma Tatlı dile, güler yüze aldanma Geceni gündüzüne, katar Dedim Ya! Koşullusun güzergahın pek dardır Zamanla başından eksilmez dır dır Bu sözlerde asırlık tecrübe vardır Buz kaseye, çorba koyar Dedim Ya! Güneş olup, longozlara doğsa da Sürüleri, meleşerek dağa ağsa da Ablası huri melek olsa da O kız bize gelin olmaz Dedim Ya! 15.09.2009 OSMAN KEZİBAN Not: Bu şiiri canımdan çok sevdiğim torunuma ithaf ediyorum.