Dedim ki ay gözel Şiiri - Ahmet Akkoyun

Gözleri sürmeli göğ gökçek gözel
Gözüme bakarak pıs dedi güldü
Dedim ki bu gülüş bana mı özel
Utandı kızardı sus dedi güldü

Dedim ki ay gözel güldende narin
Şâdlık mı söyledi sevdiğin yârin
Yüzün ay tomurcuk gamzesi derin
Yasak başkasına his dedi güldü

Dedim ki ay gözel dağlar maralı
Bir sazım var benim çalar yaralı
Sonra pişman olma derdim sıralı
Anlarsan bu sana has dedi güldü

Dedim ki ay gözel beni bilmezsin
Ben ki yâd biriyim sefâ bulmazsın
Can desem canıma cânân olmazsın
Senin yüreğin mi pas dedi güldü

Dedim ki ay gözel korkarım meşke
Sonra pişman olup ya dersen keşke
Misafir alamam küf dolu köşke
Kapın mı mühürlü pus dedi güldü

Dedim ki ay gözel kalbim kırıktır
Sinem orta yerden beşe yarıktır
Sermayem bir hırka birde çarıktır
Yoksa Ozan mısın pes dedi güldü

Dedim ki bir gözel pranga vurdu
Sonra çekip gitti gönlümü yordu
Bu yüzden sevdaya sıdkımda durdu
Kıstı gözlerini pis dedi güldü

Dedim ki duyduğun belki hevestir
Aldanmış olursun sahte nefestir
Gönlünü başka bir ummanda estir
Başkasına çıkmaz ses dedi güldü

Dedim ki gülüşün Hilâl’i yakar
Ay doğar yüzünde güneşler akar
Ya bu gün ya yarın sevdiğin çıkar
Tutarsın ardımdan yas dedi güldü

Dedim ki ay gözel Ötüken gülü
Kaldır gözündeki görkemli tülü
Ben hırçın dalgayım sen bahar yeli
O zaman dalgana as dedi güldü

Dedim ki ay gözel ciğerim yara
Gece dayanır mı sen gibi nûr’a
Sen gül bahçesisin ben yönsüz bora
Zülf’ümün teline es dedi güldü

Dedim ki yürekte vefâdır mihir
Özü esrik eder sendeki sihir
Gönlümü kabartma sevdamdır bahir
İçmek için ver bir tas dedi güldü

Dedim ki ay gözel etme yakarsın
Ateşe su değil ateş dökersin
Gün olur Ozandan sende bıkarsın
Bak şimdi darıldım küs dedi güldü

Dedim Makberî’yi nâr’ına verdin
Kaş ettin göz ettin gönlüme girdin
Ben zemheri,sen yaz çoğalır derdin
Cefân bile bana süs dedi güldü

Makberî - Ahmet Akkoyun.