Dedim 2 Şiiri - Osman Bulut

Gençlik yıllarımdı, tattım sevdayı,
Güzel dedim, şirin dedim, hoş dedim.
Takip ettim süregelen modayı
Şu güzelin peşi sıra koş dedim.

Can suyumdu ne azaldı ne bitti
Kırk küsur yıl bana çok rahat yetti
Adı sanı neydi unuttum gitti,
Gah yar dedim, gah sevgili  eş dedim

Sol yanımda bir tek onu beklettim
Başkaları çıktı yükü yüklettim.
İki canı bir bedene naklettim
Kendime el ayak, ona baş dedim.

Bilirim elbette haddi hududu
Gel gör ki boğazım dilim kurudu.
Aşık olan hiç kaybetmez umudu
Varsın altmış, yetmiş olsun yaş dedim.

Silinmedi gözden o hüsn ü cemal
Tek bir gün duayı etmedim ihmal
Yaşardı hep gönlümde bir ihtimal
Vuslat için ne hayal, ne düş dedim.

Belki anlar yalnızlıkta cefa var
Mecliste sohbette zevk ü sefa var
Nedamet var, mihnet borcu, vefa var
Dönebilir uçup giden kuş dedim.

Görmesem de gözlerimle Leylayı
Gönlümde nasılsa çözdüm olayı.
Bir şeyden vazgeçmek işin kolayı
Dağları çölleri yürü aş dedim.

Kaldım Ferhatların devrine uzak
Hallerim onların tavrına uzak
Nazına yakın ol, cevrine uzak
Yanıp da kömüre dönme piş dedim.

Büyülendim bir sesini duyup da
Nere gittin beni yalnız koyup da
Bir kez olsun kör şeytana uyup da
Ne gözümden, ne yakamdan düş dedim.

Tahammülü gel titreyen cana sor
Sabır taşı olan şu Osman'a sor
Geldi geçti ama bir de bana sor
Geçer mi baharsız, yazsız kış dedim