Mutluluğun rengini sordun
sen dedim
resmini çizebilir misin dedin
varlığındır dedim
ve gözlerin de uyurken
tuvallerde mutluluğu
çizdim
senden habersiz
uyumuşluğun
uyanmışlığımın
mutluluğuydu
gözlerin
bir çimdikle uyandım
sensiz sen de
yokoluşun
bitimsizliğin de
yağmurla boran
karla tipi oldun
estin içim de
bir tayfun gibi
bir kasırga gibi
ve savrulup
yere düşerken
gözlerinden
donuk bir heykel gibi
bakakaldım.
01.03.2015/OLTU
Kayıt Tarihi : 4.3.2015 08:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!