Dedilerki Kalem Tutmaz Elin

Dediler ki Kalem Tutmaz Elin

Dediler ki kalem tutmaz elin,
Ne yazarsın ki, sustuysa dilin?
Oysa her harf, yüreğimin izi,
Ben sustum, kalem konuştu gizli gizli.
Dediler ki, gölgede kalır sözün,
Kim okur seni, kim duyar özün?
Ben güneşi içime doğurdum bir kez,
Gölge düşmez ki kendi ateşine közün.
Dediler ki, yolun yok bu şehirde,
Kimsesiz düşersin gece bir yerde.
Ben yollar çizdim dizelerimle,
Her şiir bir pusula yüreğime.
Kalem tutmaz dedikleri ellerimle,
Nice duvarları yıktım içimle.
Bir dizeyle ağlattım zamanı,
Bir heceyle dindirdim yangını.
Dediler ki…
Dediklerinin gölgesinde büyümedim.
Ben kendi sesimi, kendi sesimde duydum,
Kalemi değil, kaderi eğdim.
Şiir Hamit Atay