Dediler Ki Sevgilim... Şiiri - Mehmet Çiçek

Dediler ki sevgilim.
Gözden uzak olan gönülden ırak olur diye…
Biliyor musun?
Çürüdü bu söz yaban ellerde…
Karardı bir gece gibi sinelerde…
Acılarla doldu sol köşemde…

Dediler ki sevgilim…
Unuturmuşum zamanla…
Günler geçti, içimde bitmedin…
Aylar geçti, gözlerimden dinmedin…
Yıllar geçti, yüreğimde ölmedin…

Dediler ki sevgilim…
Başka birini seversem dinermiş acım…
Biri geldi diğeri geçti gözlerimden…
Elimi tutan oldu elleriyle yüreğine…
Dinmedi işte, sen varsın yüreğimde…

Dediler ki sevgilim…
Hayata gülmeliymişim her anımda…
Tanıştığımız gün geldi, hüzünlendim…
Yaş günüm geldi, içkisiz efkârlandım…
Ayrıldığımız gün geldi, yüreğimden vuruldum…

Dediler ki sevgilim…
Ormanlara kaçmalıymışım koşar adımlarla…
Nefesini hissetim dalların yapraklarında…
Sonra, sarardı yapraklar bir bir dallarda.
Toprağa düştü çaresizce bakışlarımda…
Koştum sevgilim… Terk ettim ormanları…

Dediler ki sevgilim…
Yelken açmalıymışım denizin ufkuna…
Dalgalara bıraktım kendimi, karşımda sen…
Martılara bıraktım kendimi, gözlerimde gözlerin..
Rüzgâra bıraktım kendimi, başucumda sesin…
Dayanamadım sevgilim…
İlk bulduğum sarp limana sığındı benliğim…

Dediler ki sevgilim…
Kapamalıymışım gözlerimi yıldızlara…
Karanlıkta yakılandı sesin yıldızlara…
Resmin çizildi, yorgun semalara…
Acı dolu türkü yaktı gözlerim yokluğuna…

Dediler ki sevgilim…
Yüreğimden çekmeliymişim ellerimi…
Denileni yaptım sevgilim…
Kalem tutmaya başladı ellerim…
Kanlı mürekkebe bulandı dizelerim…
Sayfalara yetmedi, hasretini döken gözlerim…

Dediler ki sevgilim…
Son çare gitmeliymişim sonsuzluğa…
Adım adım yol aldım
İlk karşılaştığımız uçurumun başına…
Yerde bulutlar gökte yok olan anılar…
Salı verdim kendimi boşluğun damarına…
Dibi gelmedi zamanın kaybolan oyununda…
Aklımda, gözlerimde, yüreğimde sen hala…
Ölüm çare dediler… Olmadı sevgilim…
Bir türlü yüreğimden söküp, atamadım seni…