Dediler Ki Şiiri - Kemal Okumuş

Dediler ki ne işin var gecenin bu tatlı vaktinde uyku yerine ayakta?
Dedim ki ne uyunuyor ne de gülünüyor şu hayat denen kayıkta!
Dediler ki ne dertlerin var ki seni ölümün kardeşinden ayrı koyacak?
Dedim ki aşk koydum içime başka derde yer mi kaldı koyacak?
Dediler ki ne haddine ki senin güya âşık olasın da aşka sahip çıkasın!
Dedim ki aşk zaten hep bendeydi gayri nerede aradın ki onu bulasın?
Dediler ki güldürme bizi ey kendini bilmez insan, fanisin fani!
Dedim ki aşk dediğin baki değil mi benden önce aşığım diyenler hani?
Dediler ki senin yüreğine mi kaldı O hissi ağırlığınca adamca omuzlamak?
Dedim ki benim vazifem O’nu taşımak O’nun vazifesi de beni marazlamak!
Dediler ki ey cahil aşkın yolunda bal vermezler, verirler Ağu yazıktır!
Dedim ki yol aşkın yoluysa Ağu verseler de olur, o Ağu bana azıktır!
Dediler ki ey Âdemoğlu şu aşkın mülkünde var mı sana ait bir dikili direk?
Dedim ki o aşkın mülkünün konduğu araziye tümüyle sahip bendeki yürek!
Dediler ki ey şaşkın insan var mı sana dair aşkın kitabında bir kelime yahut bir çizik?
Dedim ki benim kanımdır o kitabın mürekkebi, rahlesidir yüreğim onun, ondan ezik!
Dediler ki aşığa bir maşuk gerek, var mıdır senin yüreğinde yel estirip tayfun koparan!
Dedim ki Mevla’ya götürecek aşkı yüreğime bir eken var, aşkımı ayyuka çıkaran!
Dediler ki ne bilirsin o maşuk da sen gibi sever olsun da aşka boğulsun çekinmeden?
Dedim ki benim mükellefiyetim sevmekten ibaret, sormam asla o bana söylemeden!
Dediler ki aşk keskindir, keser her bir yerini de kanatır oluk oluk haberin olsun!
Dedim ki o yaralarda bulacaksam eğer aşkın tadını, her tarafım onlarla dolsun!
Dediler ki katlanabilecek misin uykusuz gecelere, susuz günlere, sancılı sabahlara?
Dedim ki inleyeceksem aşktan inleyeyim, ben dünden razıyım çekilecek o ahlara!
Dediler ki bilir misin sen aşk ölümle kol kola gezer, biri muhakkak diğerinin gölgesidir!
Dedim ki ben o fermana çoktan boyun eğmişim, aşk uğruna ölmek âşıklığın simgesidir!
Dediler ki usundan şüphe eder beşerin geri kalanı eğer sen gibi aşkı dolanı değil iseler!
Dedim ki o akıllılar da mecnunluğa heves ederlerdi ah şu aşkın berceste tadını bir bilseler!
Dediler ki her şeye razıymışsın da aşka çoktan boyanmışsın gibi konuşursun ey insan!
Dedim ki anlatsam neye yarar bendekini, bunca şeyi dillendirecek var mı bir lisan?
Dediler ki anladık sen çoktan o yolun seyyahı olmuşsun zaten, bıraktık seni!
Dedim ki ben o yolun divanesiyim, ne siz ne de başkası ebedi alıkoyamaz beni!