Dediler Şiiri - Mehmet Recep Sünbül

On yedi yaşında gardaş everdim
Babam öldü diye, yetim dediler
Dost bildim herkesi bağrıma bastım
Güvenme kimseye, dost yok dediler

Bir yar sevdim, sevmez olaydım
Onlar yetime, varmaz dediler
Uğruna adam vurdum, mahpusa düştüm
Boşuna bekleme, gelmez dediler

Evimizi yıktılar, yollara düştük
Dağ taş demeden, bir yıkık gezdik
Dolaşa dolaşa, çadıra düştük
Yerin buradır senin, yetim dediler

Sonra anamda öldü, göçtü gitti buradan
Ardında gözü yaşlı, üç yetim kaldı
Kendi besledim ya, bide onlar çıktı
Gayrı dayanamasın, çek git dediler.

Yaş geldi elliye, gurbet yolunda
Gardaşlarında göçmüş, gitmiş dediler
Hiç üzülmem mi, üzüldüm amma
Üzülme sende bir gün, gideceksin dediler