Dediler-2 Şiiri - Mansur Ekmekçi

Dünyaya düştüm toz oldum
Toprağın kili dediler.
Toprak renginde boz oldum
Odunun külü dediler.

Yaşamın var bir gayesi
Türlü mahlûkat payesi
Dünya, ahret fuayesi
Yaşar Hâk kulu dediler.

Hâkka edilen her secde
Vücut zuhur bulur vecde
Nar-ı cehennemde sacda
Yanmayan Ali dediler.

Gördüm yetmiş iki millet
Otuz’u hoş Kırk’ı illet
Savaştan doymayan zillet
Şeytan’ın dölü dediler.

Topraktan aldım bozumu
Felekle böldüm kozumu
Savurdum yele tozumu
Asuman tülü dediler.

İnsan sabrında baz oldum
Acı kalplerde haz oldum
Tipi, boran’da yaz oldum
Boş değil, dolu dediler.

Doldurdu mey verdi saki
Evvel Huda kalır baki
Ali’nin askeri Naki
Sunduğu dolu dediler

Sırrımı açtım taşlara
Taşlar gönderdi kuşlara
Gözümden akan yaşlara
Yağmurun seli dediler.

İnsanın var iki yüzü
Yokuşla doludur düzü
Birbirini tutmaz sözü
Denizin mili dediler.

Mide değirmeni diştir
Haram kazanç kötü iştir
Yetimi üzen söz boştur
Kesilir dili dediler.

İhanet, kin, gıybet ile
Müşkül haller gelir dile
Dil ekini verir yele
Kötünün hali dediler.

Edepli kuldan üreyen
Edebi atıp türeyen
Çakallarla bir ürüyen
İstiyor yalı dediler.

Erken gördük ahir demi
Leş yiyenler ister yemi
Gider mola batan gemi
Azrail salı dediler.

Doğruları sundum kula
Kulu değişmedim pula
Yunus ile girdim yola
Mansur’un dili dediler.

Mansur Ekmekçi 01.02.2004