Canımı bedene yükleyip sardım.
Varıp bir köşede solsun dediler.
İyiyi- kötüyü gönülde kardım,
Verin gam, kederi dolsun dediler.
Yürüdüğüm yolda rüzgâr savurdu.
Zemheride ateş yaktı kavurdu.
Kırk yılda bir talih kapıma vurdu,
Düştüler peşime korksun dediler.
Çöldeki Mecnun’dan kalmadı farkım.
Tersten döndü hayat denilen çarkım.
Hesaba çekilmiş tenimde ırkım,
Varlığınla bize çoksun dediler.
Sefil perişanım ne var ne yokum.
Sandılar âlemden daha da çokum.
Kırıntılar oldu canıma zakkum,
Karunlardan daha toksun dediler.
Hayatta kalmamış bize incelik.
Tükenmiş insanlık nerde yücelik?
Dünya dedikleri iki gecelik,
Atın mahzenlere donsun dediler.
Sandılar sahipsiz gezer tozarım.
Aymazlar üşüşür bitmez azarım.
Kimseye sözüm yok yalnız yazarım,
Kalemi gözüne soksun dediler.
Yürekler kirlenmiş insanlık yarım.
Bir volkan yanıyor gizlidir harım.
Yavru Şahin gibi dolanmak kârım,
Uçup bir tenhaya konsun dediler.
16 / 04 / 2010
Kayıt Tarihi : 26.1.2021 17:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!