Dünya yalan, dünya gelip geçici. Bir varmış bir yokmuş diye başlayan masallar gibi dünya hayatı. Dünyadaki zevkler, aşklar, tutkular ebediymiş gibi, hiç bitmeyecekmiş gibi gelir insana. Bir bakıma aynanın önündeki gerçeğin aynadaki yansımasıdır dünya hayatı. Aynadaki hayale yani yalan dünyaya bağlanmak, faniden medet ummak ne boş çaba. Havanda su dövmek gibi boşa çekilen kürek gibi. İşte yalan dünyaya bağlananlar aynadaki hayalin hasreti ile yanıp tutuşanlar zavallı âşıklar gibi bir ömrü boşa harcarlar. Lakin mecnun gibi, kerem gibi âşıkların aynadaki hayali sevgilileri adı Leyla veya aslı aslında temsili sembollerdir. Asıl sevgili Leyla’daki aslıdaki güzelliğin ardındaki yaratan asıl sevgilidir. Keremin aşkı fani dünyanın fanilerine duyduğu fani aşk değildir. Asıl baki güzele, aslıyı, Leyla’yı güzel yaratana karşı duyulan muhabbettir gerçek aşk. Gerçek aşk sonu olmayan, bitmeyen aşktır. Âşık çile çekerek sevgisini olgunlaştırır. Elma güneşte yandıkça kızarır. Âşık kerem de çile çekmekle pişer, dağları aşk ile deldikçe kızarır olgunlaşır. Heyhat vuslatı olan sevgi gerçek aşk olamaz. Vuslata hasret, kavuşmaya kavuşamadan hayalin peşinden koşmak aşığın kaderidir. Keremin çileli hayatı da, yanıp tutuşan gönlü de, hayali sevgili-yalan dünya-ardından koşarak bir ömrü harcamaktansa, hakiki vefakar, cömert sevgili-baki hayat, ukba- peşinde koşmaya eyvallah demeliyiz. Halimizle, gönlümüzle aynadaki hayalin değil, gerçek sevgilinin çilesine eyvallah diyebilmeliyiz.
Tutuşupta hasreti ile sudaki yangının,
Uğrunda bir ömrü tüketen aşık ferhatın,
Dağ üstüne dağları delse de,
Hasrete mahkûm sevgilinin,
Hasretine de, gönlüne de dedik eyvallah...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta