Uzaklara dalmıştı , konuşmuyordu !
Dedim : neye duşunuyorsun ?!
Dedi : geçmişime , buna ki artık hiç dönuş yolu yok , yaşlanmama . çok şeylere !
Bir eli ile beyaz saçlarına çeki düzen verdi . hala yakışıklıydı , doğru söylüyordu yaşlanmıştı , gözlerinin altındaki çizgiler bunu gösteriyordu ...
Düdağının altındaki bemi gördüm , güzeldi . Hala çok güzeldi
Dedi : insan genç ve haraketli olduğu zaman sadece geleceğe duşunuyor , ama yaşlandığı zaman geçmişi
Susuyor ...
Anılara boğuluyor ....
Ve yavaş , yavaş ölüyor !
Lütfen benim yaşıma geldiğinde ölme . Dedi ve gitti ..........
Kayıt Tarihi : 30.10.2017 15:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!