Dedi Bize Şiiri - Osman Alpsoy

Dedim gül okşasam batıyor diken,
Anlamadım bu ne, iş dedi bize.
Anneye öf bile demek yok iken,
Şimdiki evlatlar çüş dedi bize.

Bağcı dayak yedi netsin üzümü,
Zamane yetmesi tutmaz sözümü,
Napalım, nedeyim, yok mu çözümü?
Vallaha işiniz yaş dedi bize.

Hayatın içine rotasız daldık,
Çoluktan, çocuktan nasibi aldık.
Terk ettiler şimdi ortada kaldık,
Basın bağrınıza taş dedi bize.

Kimisi konuşur, hatip kesilir,
Sanki Kafdağı’ndan bakar kasılır,
Gülen o suratlar nasıl asılır,
Hele bir derdini deş dedi bize.

Maskarası olduk elin, gâvurun,
Siz daha mangalda küller savurun,
Sıkın yumrukları vurun ha vurun,
Varsa dayanacak döş dedi bize.

Sanki önümüze çekildi perde,
Karanlıkta umut cılız fenerde,
Dedim mutluluktan payımız nerde?
Sizin için hayal, düş dedi bize.

Erzurumlu Osman bir dava güder,
Gariban sürünür olur derbeder,
Kimi havyar ile kahvaltı eder,
“Hani sofranızda aş” dedi bize,

(22 Mayıs 2012)