Dedemin Vasiyyeti Şiiri - Adem Vural

Rahmetli dedem küçükken bir ara
Bir evin olacak, bir de hanımın
Sana vasiyetimdir yaz kenara
Diyerek sırrını bana vermişti
Ben çünkü dört hanım aldım demişti.

Düğünlerde değil tenhalarda ara
Helal süt emmişse deme fukara
Ocağın yansın hem tütsün puhara
Hanımınla gönlünüz bir tek olsun
Çitten samanlık size saray olsun.

Mevlam yaratmış yanakları al elma
Güleç hanım, geniş ev al; kul olma
Bekar gözüyle ne kız, ne dul alma
Güzel göz için, akil gönül için
Sirke surat seni yer için için.

Sen sen ol oğul soysuzlara kanma
Sokakta gezen donsuzlara kanma
Boya ile güzellik olur sanma
Güzelin huylusun, hem hasını al
Ağzın şeker, dudakların yesin bal.

Gerici deseler de açma sakın
Soyunsa alem sen hicabın takın
Kırk sandığa sığmaz bir kirli çıkın
Arsız avrat yiğidin ikbaline
Herkes güler ağlanacak haline.

Bereket kalkmış gökten rahmet yağmaz
Ana kutsaldır dar dünyaya sığmaz
Kuzudan it, itten de kuzu doğmaz
Cennet analar asalet yoğursun
Asil hatun al sana bey doğursun.

Kuduz şehvet için yollar aşılır
Çağdaşlık yolunda her şey açılır
Başlarına çifte boynuz takılır
Katran kaynatma ile olmaz şeker
Cinsi it olan, it cinsine çeker

Seni öldürmeden ölmez boşuna
Şirrettir yaşar, beladır başına
Acı sözlerim belki gitmez hoşuna
Adem’im soyuma soysuzluk katma
Bu sözler mirastır, yabana atma…

6 Haziran 1986