Dedemin Mavzeri Şiiri - Mehmet Nacar

Eşkıyalar dağlarda asker vurur, yol keser,
Bu azgınlık sürerse kafa keser, kol keser.
Ankaralı mebuslar ekranlarda rol keser.
Sabrımızın zehrini yüzlerine kusarak,
Dedemin mavzerini omzumuza asarak,
Dağda sürek avına çıkma zamanı geldi,
Hainlerin kanını dökme zamanı geldi.

Kimisi Atatürk’ün heykelini yıkıyor,
Kimisi al bayrağı parçalayıp yakıyor,
Yobazların başkanı aval aval bakıyor.
İman ile ülkünün arkasına pusarak,
Dedemin mavzerini omzumuza asarak,
İhanetin belini bükme zamanı geldi,
Hainlerin göğsüne çökme zamanı geldi.

Darağacı kurarak katillerin piçini,
Sallandırıp yüzüne tükürmeli suçunu.
Pisliklerden arıtıp vatanımın içini,
Ata’mızın dâhilik rüzgârında eserek,
Dedemin mavzerini omzumuza asarak,
Hedeflere namludan bakma zamanı geldi,
Ovaları dağları yakma zamanı geldi.

Yurdu bölen alçağın ümüğünden tutmalı,
Aldığımız fiyata zam yaparak satmalı.
Sarp dağların başına tüfekleri çatmalı.
Ankaralı zübüğün raconunu keserek,
Dedemin mavzerini omzumuza asarak,
Süngüleri namluya takma zamanı geldi,
Hainlerin bağrına sokma zamanı geldi.

Vatanını sevenler haykırmalı menzilden,
Türklük hesap sormalı İmralı’dan Kandil’den.
Şehidin yarasını sildiğimiz mendilden,
Yaptığımız bayrağa mührümüzü basarak,
Dedemin mavzerini omzumuza asarak,
Al bayrağı dağlara dikme zamanı geldi,
Düşmanları kökünden sökme zamanı geldi.