Dedeme Mektuplar-1 Şiiri - Buse Güngör

Artık yolun sonu
Görünüyor yavaştan
Bir yerlerde yaşadığını biliyorum
Çok seviyorum birisini
Seni de çok seviyorum

İstemedim böyle olmasını
Olaylar hep aleyhe gelişiyor
Bir sene içinde benim için
Çabalayanları gördüm.
Hiçbirinden fayda vermedi.

Bu aralar çok yoğunum
Sanırım büyükanneme benziyorum
Doğru- dünya ve evren
Bizim üzerimizden yürümüyor
Dimi bizler kimleriz ki onlar için?

Bir sene içinde gördün dimi olanları?
Asıl tuhafı senin ve Fatıma'nın yaşadığından şüpheleniyorum.
Dimi yaşıyorsunuz bir paralel evrende?
Bazı zamanlar kulağım borazan gibi ötüyor.

Zaten gecenin köründe gömülen bir mezarlık
Akla soru işaretleri getiriyor?
Elbet çevremde destekçilerim oldu
Ama bu çok çok az oldu
Kötü şeyler hissediyorum.

Herhangi bir kötü anda
Ruhumu ve bilincimi kavrayacak güçte misin acaba?
Senin yaşadığından emin olmak istiyorum.
Belki de evrende geziyorsundur unutma beni
Biricik torununu

Bu yoğun para paraziti
Davulumu çaldıramadı
Geriye ruhum ve bilincim savaşına girdim.
Buralarda olduğundan eminim
Her şeyi affettim beni bırakma

Nasıl gezindiğini bilemem
Nasıl bir varlıkla göründüğünü bilemem.
Görünüşe göre yolumun sonu görünüyor
Ölüm nasıl bir şey bilemem
Fakat güvendiğim yere gitmek isterim.

Ruhumu ve bilincimi iyi bir yere aktarmak istiyorum.
Ve senin her türlü ölüm şeklinde
Beni koruyacak ruhumu koruyacağından eminim.
Çünkü sen koskoca peygambersin.
Sıfır noktasında olduğunu biliyorum.

Diğerlerine güvenmem zor her geçen gün
Güvenim azalıyor
Ama sana dedeme güvenebilirim
Sen hala yaşıyorsun
Gözlerim açıldı seni görebiliyorum.

Gözlerim açıldı
Seni hissedebiliyorum.
Çok korkuyorum bu aralar
Sert düşünemiyorum artık
Son kapım sensin artık.

Bir yerlerde capcanlı
Olduğunuzdan eminim.
İstenmediğimi gördüğünü düşünüyorum.
Beni unutma
Ölümün her koşulunda koru.

Gözlerim açıldı
Yaşıyorsun sen