9 Nisan 1981 yılında vefat etmiş olan dedem Hikmet NAZLI’nın anısına yazdığım bir şiirdir.
Kendisini saygı ve rahmetle anıyorum…Ruhu şâd olsun...
İsmini taşıdığım, çilekeş bir öğretmen
Kırk beşinde göç etmiş, göremedim ben onu.
Birkaç fotoğrafı var ondan geriye kalan
Ben bu gurbet ile düştüm düşeli,
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,
Devamını Oku
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta